Ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα, με τους προβολείς του πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις.
Η “Ξηρασία” της Jane Harper ήταν εθιστική. Γι’ αυτό και όταν έφτασε στα χέρια μου το επόμενο βιβλίο της “Άγρια Φύση”, σε μετάφραση Χίλντας Παπαδημητρίου, δεν το καθυστέρησα. Το ξεκίνησα άμεσα.
Η ιστορία αυτή τη φορά εκτυλίσσεται σε ένα πάρκο άγριας φύσης της αυστραλιανής ενδοχώρας. Μια παρέα συναδέλφων ταξιδεύουν για σύσφιξη σχέσεων και όχι μόνο. Μόνο που επιστρέφουν χωρίς μια γυναίκα, την Άλις Ράσελ. Ο ομοσπονδιακός πράκτορας Άαρον Φαλκ, τη γνωρίζει. Ταξιδεύει στο σημείο για να διερευνήσει τι έχει συμβεί. Και από εκεί ξεκινούν όλα.
Το βιβλίο κυλάει πολύ γρήγορα, με τα κεφάλαια να προχωρούν εναλλάξ. Τότε, στην εκδρομή και τώρα, στην αναζήτηση. Αυτή η εναλλαγή δεν είναι καθόλου κουραστική και η Harper φροντίζει να τελειώνει κάθε ενότητα με τις σωστές λέξεις. Κάπως έτσι, δε μπορείς να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου.
Όσο για την ατμόσφαιρα; Μοναδική. Χωρίς πολλές περιγραφές, μέσα στις πρώτες κιόλας σελίδες, γίνεσαι μέρος της παρέας και νιώθεις την υγρασία στα πνευμόνια σου και τον φόβο του σκοταδιού μέσα στην απόλυτη ερημιά.
Ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα, με τους προβολείς του πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την πάλη με τα τραύματά μας. Φυσικά, το απολαμβάνεις ακόμα και αν δεν έχεις διαβάσει την “Ξηρασία”. Έχει αναφορές αλλά όχι δεσμευτικές. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Bookmarks
Το διάβασα μέσα σε: 3 μέρες
Το προτείνω: αν ψάχνεις ένα αστυνομικό που δε κυνηγάει απλά τον θύτη αλλά εμβαθύνει στις ανθρώπινες ψυχές.
Δεν το προτείνω: αν δε σου αρέσουν τα αστυνομικά ή αν σου αρέσουν αυτά που έχουν ωμές σκηνές.
Highlights: Σκέφτομαι διάφορες εικόνες αλλά δε μπορώ να ξεχωρίσω καμία.
Αρνητικό: Σε μια σημαντική σκηνή που υπάρχουν περιγραφές, βγαίνει μεν η ατμόσφαιρα ωστόσο δυσκολεύτηκα να παρακολουθήσω τι συνέβη. Επίσης, συγκριτικά με την Ξηρασία, μου φάνηκε λιγότερο ανατρεπτικό.
