Το πρώτο μυθιστόρημα της Jane Harper διαβάζεται απνευστί.

Ένα πολύ ωραίο θρίλερ. Έτσι θα περιέγραφα σύντομα το πρώτο βιβλίο της Jane Harper με τίτλο “Ξηρασία”, που κυκλοφόρησε στα ελληνικά πριν λίγες εβδομάδες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση από τη Χίλντα Παπαδημητρίου.

Αν έχεις χρόνο όμως να διαβάσεις περισσότερες λεπτομέρειες, θα φλυαρήσω γιατί αξίζει! H ιστορία του βιβλίου εκτυλίσσεται στην Κιβάρα, μια φανταστική πόλη που “τοποθέτησε” η Harper μερικές ώρες μακριά από την Μελβούρνη.

Η Κιβάρα υποφέρει από την χειρότερη ξηρασία εδώ κι έναν αιώνα. Έχει να δει βροχή δύο χρόνια. Όλα αυτά τα νιώθεις στις 420 σελίδες, οι οποίες ωστόσο δεν εστιάζουν σε αυτή την κατάσταση η οποία τρέχει στο παρασκήνιο. Η υπόθεση του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από το θάνατο τριών μελών μιας οικογένειας. Στην κηδεία, πηγαίνει και ο Άρον Φαλκ, ένας αστυνομικός που ζούσε στην Κιβάρα και ήταν κολλητός φίλος με έναν από τους νεκρούς.

Ο Φαλκ μένει παραπάνω από όσο υπολόγιζε στη περιοχή. Αποφασίζει να βοηθήσει στην εξιχνίαση της υπόθεσης των τριών αυτών θανάτων. Έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του, τις αντοχές του και διαρκείς ανατροπές.

Το βιβλίο κυλάει γρήγορα, καταφέρνοντας παράλληλα να παρουσιάσει σε βάθος τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στην υπόθεση. Αναλύει υπέροχα τις ανθρώπινες σχέσεις ανάμεσα σε πλούσιες δόσεις μυστηρίου.

H Harper χρησιμοποιεί απλή γλώσσα με τέτοια μαεστρία που η αφήγηση της είναι εθιστική. Σε κάνει να νιώθεις τον καυτό ήλιο χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ή κουραστικές περιγραφές. Σε τοποθετεί στον χώρο χωρίς κόπο και σε βάζει στη διαδικασία να αμφιβάλλεις για όλους και για όλα. Λίγο πριν το τέλος, σε κάνει να νομίζεις ότι τα έχεις μάθει όλα. Κι όμως, στις τελευταίες γραμμές σου δίνει ακόμα μια απάντηση μαζί με ένα ερωτηματικό.

Αν διαβάσεις τη “Ξηρασία” θα καταλάβεις κι εσύ απόλυτα γιατί έχει πουλήσει περισσότερα από 1.000.000 αντίτυπα, μεταφράζεται σε περισσότερες από 35 γλώσσες και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία.