My bookmark

Βιβλία. Άνθρωποι. Σκέψεις.

To “Μαχαίρι” του Nesbo είναι ακριβώς όσο καλό το περιμένεις

Ο επιθεωρητής Χόλε στα χειρότερά του. Ο Nesbo κάθε άλλο.

Τη γραφή του Jo Nesbo την αγάπησα από τη “Δίψα”. Ήταν το πρώτο του βιβλίο που διάβασα και παρά το ότι είχε πολύ… σπλάτερ για τα γούστα μου, με κέρδισε. Έτσι, όταν το τελείωσα, ανυπομονούσα ήδη να δω τι θα κάνει στη συνέχεια ο επιθεωρητής Χόλε.

Λίγο καιρό μετά, άκουγα για το “Μαχαίρι” που θα κυκλοφορούσε κι αυτό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και μέτραγα αντίστροφα. Όταν έφτασε στα χέρια μου, φαντάζομαι ότι ένιωσα όπως οι λάτρες του Game of Thrones όταν έβγαινε νέο επεισόδιο και περίμεναν να πατήσουν το play.

Άφησα στην άκρη ένα άλλο βιβλίο που διάβαζα και ξεκίνησα το “Μαχαίρι” λοιπόν. Δυστυχώς, υποχρεώσεις και πολλά περίεργα δε με άφησαν να το τελειώσω σε λίγες μέρες αλλά και πάλι το ευχαριστήθηκα.

Στην αρχή, βλέπουμε τον Χόλε να ξυπνάει χαμένος, μέσα στα αίματα. Έχει πέσει πάλι στο αλκόολ, ενώ η Ράκελ τον έχει διώξει από το σπίτι. Και μέχρι εδώ μπορώ να σου πω χωρίς να σποϊλάρω. Η συνέχεια του βιβλίου είναι καταιγιστική και ο Nesbo απλά δημιουργεί έναν ασύλληπτο εφιάλτη για τον Χόλε, τολμώντας εξελίξεις που δεν φανταζόμουν ότι θα τολμούσε.

Χωρίς σπλάτερ, με περισσότερο μυστήριο και κυρίως με το κυνήγι ενός “ιδιαίτερου” υπόπτου, οι σελίδες κυλούν απίστευτα γρήγορα ώσπου απλά… δεν καταλαβαίνεις πού το πάει ο Nesbo. Στη μέση του βιβλίου είναι σα να ξεκινάει πάλι από την αρχή, ενώ στη συνέχεια δε γίνεται παρά να υποπτευθεί ο αναγνώστης κάθε “μικρότερο” ήρωα.

Για το τέλος, ό,τι και να πω είναι λίγο. Στενάχωρο, μυστήριο και σίγουρα αρκετά “περιεκτικό” ώστε να αποτελεί μια δυνατή αφετηρία για την επόμενη ιστορία του Χόλε.

Στο σύνολό του, το “Μαχαίρι” μού άρεσε πολύ. Η ιστορία ήταν μεν περίπλοκη και είχε φυσικά περίεργες ονομασίες (όχι το φόρτε μου), αλλά ειπώθηκε με μαεστρία. Σε ορισμένα σημεία υπήρχαν και κάποια αφηγηματικά διαλείμματα για τη ζωή, την οικογένεια, που τα απόλαυσα.

Δε ξέρω τι κάνει ο Nesbo αλλά το κάνει πολύ καλά. Διάβασα 688 σελίδες ενώ γενικά δεν αγαπώ το μεγάλα βιβλία, και θα συνέχιζα με μεγάλη μου χαρά να διαβάζω άλλες τόσες αν υπήρχε η επόμενη περιπέτεια του Χόλε εκεί έξω, στα ράφια.

Bookmarks


Το διάβασα μέσα σε: πλοίο, αεροπλάνο. Σχεδόν 3 εβδομάδες το είχα μαζί μου, σε μια περίεργη περίοδο, και όποτε ξέκλεβα χρόνο το διάβαζα.

Το προτείνω: Σε όσους αγαπούν τα ψυχολογικά θρίλερ και τις αστυνομικές ιστορίες. Σε εκείνους που όχι μόνο ανήκουν στην προηγούμενη “κατηγορία” αλλά ετοιμάζονται και για διακοπές.

Δεν το προτείνω: Αν θέλεις ένα ευκολάκι βιβλίο. Δεν είναι βέβαια δύσκολο αλλά απαιτεί την προσοχή σου αρκετά γιατί είναι περίπλοκη ιστορία, με πολλές ανατροπές και λεπτομέρειες που συνήθως δεν αναφέρονται τυχαία.

Highlights: Θα έλεγα ότι ο θάνατος που πρωταγωνιστεί είναι από μόνος του αυτό που κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση στον αναγνώστη. Κατά τα άλλα, πολλά highlights και εκπλήξεις αλλά δε μπορώ να πω γιατί θα κάνω σπόιλ.

Αρνητικό: Κάποιες φορές, νομίζω ότι ο Nesbo ξεπέρασε τη λογική. Ορισμένα σημεία μού φάνηκαν “τραβηγμένα από τα μαλλιά”.

2 Comments

  1. One girl, one pen! Απάντηση

    Oι ονομασίες είναι πραγματικά γλωσσοδέτες!Ήταν πολύ ανατρεπτικό βιβλίο, ούτε τον θάνατο περίμενα ούτε την εξήγηση.

    • Oops… άργησα να το δω αυτό το σχόλιο! Ακριβώς έτσι, όμως. Απόλυτα ανατρεπτικό και το τέλος απλά με έκανε να περιμένω το επόμενο…

Απάντηση

Πλοήγηση