Διάβασα τη νουβέλα που κάνει ποδαρικό στη σειρά “τα πεζά” των εκδόσεων “Δώμα”.
Αν σκεφτείς ότι οι εκδόσεις Δώμα γεννήθηκαν περίπου πριν ένα χρόνο, εντάξει δεν άργησα πολύ να τις γνωρίσω. Ήταν πριν ένα μήνα όταν έπεσα τυχαία επάνω τους. Ένας μικρός εκδοτικός οίκος, με λίγα βιβλία, τόσο καλά επιλεγμένα που δε ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις να διαβάσεις.
Εγώ τελικά κατέληξα σε αυτό που εκδόθηκε πριν λίγες εβδομάδες, και εγκαινιάζει τη σειρά των Δώμα “τα πεζά”. “Καληνύχτα καλούδια μου” του Νικήτα Παπακώστα. Μια νουβέλα με ένα εξώφυλλο που δε γίνεται να μην σου τραβήξει το βλέμμα. Έχει μια φωτογραφία στην οποία φαίνεται αριστερά ένα αγόρι – γαμπρός με μια περίεργη μάσκα και δεξιά ένα κορίτσι – νύφη. Ασπρόμαυρα όλα. Στην αρχή νόμιζα ότι ο τίτλος του βιβλίου απευθυνόταν σε αυτά τα δύο παιδιά. Έκανα λάθος.
Λόγω του μικρού μεγέθους του βιβλίου, δε θέλω να μπω σε πολλές λεπτομέρειες για την πλοκή. Θα περιοριστώ να τα πω απ’ έξω απ’εξω έτσι ώστε να καταλάβεις αν θα σου άρεσε να το διαβάσεις.
Οι 69 του σελίδες σε μεταφέρουν στην ελληνική επαρχία και θυμίζουν μια ιστορία που μπορεί να σου έλεγε ο παππούς ή η γιαγιά μπροστά στο τζάκι ή στην αυλή. Ή ίσως ένα μύθο που κυκλοφορεί από γενιά σε γενιά. Ή λίγο Παπαδιαμάντη.
Η θρησκεία παίζει κεντρικό ρόλο, όχι με τρόπο όμως που να μπορείς να καταλάβεις αν ο συγγραφέας πιστεύει ή όχι στα θαύματα, αν υπάρχει μια ελαφριά ειρωνία ή όχι. Οι περιγραφές του Νικήτα Παπακώστα καταφέρνουν να δημιουργήσουν έντονες εικόνες. Για παράδειγμα, η σκέψη του να μετατρέψει τα ψίχουλα σε μια φούστα με αστέρια. Το ξεχώρισα αυτό το σημείο και δε νομίζω να δω ψίχουλα σε φούστα γιαγιάς χωρίς να θυμηθώ το “Καληνύχτα καλούδια μου”. Επίσης ορισμένες λέξεις που χρησιμοποιεί δεν τις ήξερα, και με χαρά άνοιξα λεξικό. Μου άρεσε – ήταν τόσες όσες.
Όταν έκλεισα το βιβλίο, ένιωσα λίγο κενό. Σα να ήθελα κι άλλο. Σίγουρα η ιστορία αυτής της νουβέλας θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε περισσότερες σελίδες. Από την άλλη, ίσως αν γινόταν κάτι τέτοιο, να έπαιρνα όλες τις απαντήσεις και να μην αναρωτιόμουν έστω για λίγο αν υπάρχει Θεός, αν οι άνθρωποι είναι χαζοί, αν εθελοτυφλούν ή αν τελικά πιστεύουν σε κάτι ανώτερο που πράγματι υπάρχει.
bookmarks
Το διάβασα μέσα σε: 2 ώρες περίπου.
Το προτείνω: Σε εσένα που θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα από τα μεγάλα βιβλία και να ανακαλύψεις (ξανά) πόση δύναμη έχει η πυκνή εξιστόρηση από μια καλή πένα.
Δεν το προτείνω: Σε εσένα που δε σου αρέσουν οι νουβέλες, η ελληνική επαρχία, και τα μεταφυσικά στοιχεία σε ένα βιβλίο.
Highlights: Η στιγμή που καταλάβα για το νερό.
Αρνητικό: Το μόνο που θα μπορούσα να αναφέρω εδώ είναι η μικρή έκταση. Αλλά και πάλι… δεν είμαι σίγουρη ότι είναι αρνητικό όπως έγραψα παραπάνω.