Μια σημαντική διάκριση για τον γνωστό συγγραφέα και τη “Νίκη” του.
Στον Χρήστο Χωμενίδη για το μυθιστόρημά του “Νίκη” που κυκλοφορεί στα γαλλικά από τις εκ΄δόσεις Viviane Hamy, απονεμήθηκε το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος (Prix du Livre Européen)!
Ο συγγραφέας σχολίασε τα ευχάριστα νέα με μια ανάρτηση στο Facebook, στην οποία ανέφερε:
«Η απονομή του Ευρωπαϊκού Βραβείου Μυθιστορήματος στη “Νίκη” είναι μια Νίκη για την Ελλάδα. Μέσα από την τέχνη, η πατρίδα μας μπορεί να συστηθεί ξανά στον κόσμο. Την ώρα της μεγάλης αυτής δικαίωσης και χαράς, σκέφτομαι τη μάνα μου και τον πατέρα μου που αποτέλεσαν την πρώτη έμπνευση για τη “Νίκη”. Σκέφτομαι τους δασκάλους που μού έδωσαν τα φώτα. Σκέφτομαι τους αναγνώστες που με στηρίζουν σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα. Ευχαριστώ την εκδότριά μου Άννα Πατάκη, που με εμψυχώνει με αδελφική αγάπη. Αγκαλιάζω τα πιό δικά μου πρόσωπα. Στέλνω ένα μεγάλο φιλί στους συνομήλικους της κόρης μου νέους αναγνώστες, μέσα από τους οποίους θα βγούν οι νέοι μας συγγραφείς.
Ευχαριστώ πολύ!»
To Prix du Livre Européen εδραιώθηκε το 2007 και διοργανώνεται έκτοτε από τον οργανισμό Esprit d’Europe στο Παρίσι. Στόχος του είναι να προωθεί τις Ευρωπαϊκές αξίες και να συμβάλλει στο να κατανοήσουν καλύτερα οι πολίτες της Ε.Ε. τον πολιτισμό της Ένωσης ως ολότητα. Το βραβείο συνοδεύεται από οικονομικό έπαθλο αξίας 10.000 ευρώ.
Η “Νίκη”
Η “Νίκη” εκδόθηκε το 2014 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Το οπισθόφυλλο του βιβλίου δίνει μια γεύση για το τι αφορά η ιστορία του:
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που βρέφος εβδοµήντα ηµερών το συνέλαβαν και το έστειλαν εξορία στις Κυκλάδες.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –στη διάρκεια της Κατοχής και του Εµφυλίου– η οικογένειά του κόπηκε στα δύο, όµως εκείνο δεν έπαψε στιγµή να αγαπάει κανέναν τους.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –όταν γεννήθηκε– ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και –όταν µεγάλωσε– έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας µην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανοµία. Κλεισµένο σε ένα σπίτι, µε ψεύτικο όνοµα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν.
Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του.
Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η µάνα µου. (Αυτό όµως έχει τη λιγότερη σηµασία.)
Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδιών που έρχονται στον κόσµο µε ένα βαρύ φορτίο στους ώµους, δεν το απαρνιούνται, ούτε όµως το αφήνουν να τα λυγίσει.
Οι άνθρωποι της «Νίκης» είναι η Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα.
