My bookmark

Βιβλία. Άνθρωποι. Σκέψεις.

Πέθανε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ο γνωστός ποιητής “έφυγε” στα 89 του, μετά από πολυετή ασθένεια.

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 89 ετών, ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Δημητριάδης που έγινε γνωστός ως ποιητής με το ψευδώνυμο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, “καταβεβλημένος από τις αλλεπάλληλες, τα τελευταία χρόνια, περιπέτειες της υγείας του, παρέμενε πάντα στο ισόγειο διαμέρισμά του στις Σαράντα Εκκλησιές της Θεσσαλονίκης, περιβεβλημένος από …ποιητές. Ο Καβάφης κι ο Τσιτσάνης σε κάδρα στον τοίχο πάνω από το γραφείο του”.

Το έργο του πλούσιο. Στη διάρκεια της ζωής του, εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές, ίδρυσε το περιοδικό “Διαγώνιος”, δημιούργησε τον εκδοτικό οίκο “Εκδόσεις της Διαγωνίου”, εξέδωσε μελέτες για το ρεμπέτικο τραγούδι κ.ά.

Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για την προσφορά του τόσο στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης αλλά και γενικότερα στα ελληνικά γράμματα. Ωστόσο, αρνήθηκε να το παραλάβει, παραπέμποντάς στο κείμενό του “Εναντίον”, που είχε δημοσιευτεί στο πρώτο τεύχος του περιοδικού “Διαγώνιος”, το 1979.

Εναντίον

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι./ Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας…

..Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων/ Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. .. των σχέσεων με το κράτος , των εφημερίδων/ των κλικών/ των κουλτουριάρηδων/ κάθε ιδεολογίας / κάθε ατομικής φιλοδοξίας που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο· φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετάμε το τσιγάρο μας στον δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;

Πηγή φωτογραφίας: Wikipedia

Απάντηση

Πλοήγηση