Ένα μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες και υπαρξιακές αναζητήσεις.
Το “Τσάι στη Σαχάρα” του Paul Bowles μού τράβηξε την προσοχή λόγω εξωφύλλου. Το κίτρινο χρώμα, ο φοίνικας αλλά και ο τίτλος, με παρακίνησαν να ρίξω μια ματιά στο οπισθόφυλλο.
Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου, ο Πορτ και η Κιτ Μόρσμπερι, ένα σοφιστικέ ζευγάρι Αμερικανών, διαπιστώνουν πως, καθώς έχουν απομακρυνθεί ψυχικά και έχουν αποξενωθεί σεξουαλικά, δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να συνεχίσουν να συμβιώνουν. Προσπαθώντας να βγουν από αυτό το αδιέξοδο, ταξιδεύουν στη Βόρεια Αφρική με σκοπό να διασχίσουν την Αλγερία – δεν έχουν καταλήξει στον ακριβή προορισμό τους, αλλά είναι αποφασισμένοι να αφήσουν πίσω τους τον σύγχρονο κόσμο. Αυτή η ανέμελή τους απόφαση όμως θα έχει τρομερές συνέπειες και για τους δύο.
Με κέρδισε και η υπόθεση οπότε… να που το κρατούσα στα χέρια μου. Αρχικά, θέλω να μιλήσω για τη μυρωδιά αυτού του βιβλίου. Δε ξέρω τι σκάρωσαν οι εκδόσεις Μεταίχμιο, αλλά το “Τσάι στη Σαχάρα” μύριζε φρέσκο χαρτί ενώ οι σελίδες του ήταν μαλακές που δε γινόταν να μη τις χαϊδεύω συχνά πυκνά.
Όταν δεν μύριζα, διάβαζα. Και ευτυχώς η ανάγνωση με γέμιζε όσο ακριβώς η μυρωδιά. Ο Πορτ και η Κιτ, ένα ζευγάρι που πάλευε να βρει την αγάπη του μεταξύ λαθών και διαδρομών. Ο Τάνερ που από παρατηρητής έγινε πρωταγωνιστής. Η Αφρική που ήταν γεμάτη εικόνες, ιστορίες που μοιάζουν απόμακρες και ανθρώπους άλλης κουλτούρας.
448 σελίδες κύλησαν όμορφα, μέσα από εντάσεις, τοπία, Αφρικανική σκόνη και φιλοσοφικές συζητήσεις καθόλου αδιάφορες. Πρέπει να φτάσουμε στην άκρη του κόσμου για να δούμε καθαρά; Εκτιμάμε κάτι μόνο όταν το χάσουμε; Θέλαμε πάντα, με τον ίδιο τρόπο, αυτό που φεύγει μακρυά μας ή είναι αυτός ο αποχωρισμός που μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς; Τέτοιες ερωτήσεις αναδύονται από τη μέση του βιβλίου και μετά.
Καταλήγοντας, το “Τσάι στη Σαχάρα” είναι ένα όμορφο βιβλίο, που ολοκληρώνοντας το θα καταλάβεις γιατί έγινε ταινία. Επίσης, δε θα σου φανεί καθόλου περίεργο που ενώ ήταν το πρώτο μυθιστόρημα του Bowles, δεν κατάφερε κανένα άλλο του να το ξεπεράσει.
Ένα μυθιστόρημα που δε θα ξεχάσω. Θα το θυμάμαι ξεκάθαρα επειδή δεν το διάβασα απλά. Το έζησα.
bookmarks
Το διάβασα μέσα σε: Μια εβδομάδα
Το προτείνω: Σε όσους αγαπούν τα ταξίδια (στο χρόνο και στον κόσμο) αλλά και σε όσους θέλουν να διαβάσουν ένα μυθιστόρημα για την αγάπη.
Δεν το προτείνω: Αν θέλεις κάτι γρήγορο. Ενώ το βιβλίο είναι πολύ καλογραμμένο, δεν τελειώνει σε μια μέρα. Νομίζω ότι το ευχαριστιέσαι διαβάζοντάς το σπαστά.
Highlights: Το πιο δυνατό highlight είναι και αυτό που δε μπορώ να αποκαλύψω. Θα αρκεστώ να πω όσα συμβαίνουν στη Σμπα, λίγο πριν φύγει η Κιτ.
Αρνητικό: Αρκετές περιγραφές που αναγκάζουν την φαντασία σου να δουλέψει και με το παραπάνω. Παρόλα αυτά, αν τις προσπεράσεις ή δε τις ακολουθήσεις απόλυτα, και πάλι θα ανταμειφθείς.
