Μια έξυπνη και αιχμηρή νουβέλα του Ian McEwan, για το Brexit και την πολιτική.
Πριν το “διαζύγιο” της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Ηνωμένο Βασίλειο γίνει επίσημο, ο Ian McEwan εξέδωσε μια νουβέλα που αφορούσε το Brexit και την πολιτική, με τίτλο “The coacroach”. Ήταν Σεπτέμβριος του 2019.
Λίγους μήνες μετά, αυτή η νουβέλα μεταφράστηκε στα ελληνικά από την Κατερίνα Σχινά και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη με τίτλο “Η Κατσαρίδα”.
Στην “Κατσαρίδα” λοιπόν, ακολουθούμε τον Τζιμ Σαμς. Ο Τζιμ Σαμς ήταν μια από τις πολλές κατσαρίδες που μισεί ο κόσμος. Μια μέρα όμως, ξύπνησε σε ανθρώπινο σώμα. Και τι σώμα! Ξύπνησε στο σώμα του πρωθυπουργού της Βρετανίας. Αποστολή του Σαμς ήταν να υλοποιήσει τη βούληση του λαού. Δε θα επέτρεπε τίποτα να τον εμποδίσει: ούτε η αντιπολίτευση, ούτε οι διαφωνούντες στο κόμμα του, ούτε οι κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Στις 140 σελίδες αυτής της νουβέλας, ο Ian McEwan χρησιμοποιεί την ευφυΐα του, τη διορατικότητά του και το αιχμηρό του χιούμορ, για να φωνάξει σε όλο τον κόσμο ότι το Brexit είναι παρανοϊκό και θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο χώρα. Όμως, δεν περιορίζεται στα στενά Βρετανικά σύνορα. Η νουβέλα του ακουμπάει την πολιτική εν γένει. Κάθε πολίτης αυτού του κόσμου μπορεί να αναγνωρίσει καταστάσεις, και εκεί που χαμογελάει με την ευρηματικότητα του McEwan, να θλίβεται με την πραγματικότητα…
Bookmarks
Εν ολίγοις: Μια νουβέλα αιχμηρή, έξυπνη και δυστυχώς από αυτές που θα είναι για πάντα επίκαιρες.
Το διάβασα μέσα σε: 2 μέρες
Το προτείνω: αν σου αρέσουν τα βιβλία που αφορούν την πολιτική, αν έχεις διαβάσει τη “Μεταμόρφωση” του Κάφκα, αν ζούσες στη Βρετανία ή έχεις παρακολουθήσει στενά όσα συνέβησαν στο Brexit.
Δεν το προτείνω: είναι ένα βιβλίο γραμμένο με πολλή φαντασία. Αν αγαπάς τα non-fiction και δε μπορείς αλληγορίες, μεταφορές κλπ… καλύτερα επίλεξε κάτι άλλο!
Highlights: Μικρό βιβλίο για να ξεχωρίσω κάποιο highlight. Ωστόσο, θα αναφέρω ένα σημείο που μου έκανε εντύπωση. Στην αρχή, ο McEwan περιγράφει πώς νιώθει η πρώην κατσαρίδα στο σώμα ενός ανθρώπου. Ε, εκεί με τη γλώσσα, κάπως ανατρίχιασα.
Αρνητικό: Κάποιες φορές το έχανα με αυτούς ο McEwan “έκρυβε” πίσω από ονόματα και καταστάσεις. Έτσι, το διάβασα χωρίς αυτούς τους συσχετισμούς.