O Δαλάι Λάμα και ο Ντέσμοντ Τούτου ξεδιπλώνουν τις σκέψεις τους για τις δυσκολίες της ζωής, τα άσχημα συναισθήματα, τη χαρά, τη συμπόνια.
Το “Βιβλίο της χαράς” ήθελα να το διαβάσω πολύ πριν ο νέος κορωνοϊός μπει στη ζωή μας. Το είχα παραλάβει από τις εκδόσεις Πεδίο και ανυπομονούσα για τη στιγμή που θα το ξεκινήσω. Τελικά… το άνοιξα μέσα στην καραντίνα. Και ευτυχώς δηλαδή, γιατί αποδείχτηκε η καλύτερη παρέα γι’ αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη.
Στο “Βιβλίο της χαράς”, ο Douglas Abrams κατέγραψε όλα όσα έζησε και συζήτησε με τον Δαλάι Λάμα και τον Ντέσμοντ Τούτου, όταν συναντήθηκαν στην Νταραμσάλα της Ινδίας, τον Απρίλιο του 2015.
Η φύση της αληθινής χαράς ήταν στο επίκεντρο των συζητήσεων αυτών των δύο σοφών ανθρώπων, που έχουν τιμηθεί με Νόμπελ Ειρήνης και έχουν ζήσει πάνω από πενήντα χρόνια την εξορία, τη βία και την καταπίεση. Το βασικό ερώτημα που κλήθηκαν να απαντήσουν ήταν “Πώς μπορούμε να βρούμε τη χαρά μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο πόνο και ανώφελα βάσανα;”
Σε 332 σελίδες του βιβλίου, συζητούν για τη χαρά, τη συμπόνια, την ενσυναίσθηση, την ευγνωμοσύνη αλλά και για τον πόνο, τη θλίψη, τη μοναξιά, το φόβο. Διαφωνούν υποδειγματικά, ανταλλάζουν πνευματικές πρακτικές, προσωπικές ιστορίες και ο Douglas Abrams “απομαγνητοφωνεί”, δίνοντας παράλληλα μια εικόνα από τα… παρασκήνια αλλά και επιστημονικά δεδομένα που βοηθούν στο να αποκτήσει ο αναγνώστης μια πιο σφαιρική εικόνα.
Πρόκειται για ένα βιβλίο βαθιά συγκινητικό, γεμάτο μαθήματα και απαντήσεις. Ζεσταίνει την καρδιά και φέρνει χαμόγελο. Προσωπικά, ένιωσα ότι για λίγο μπόρεσα να γνωρίσω δύο μοναδικούς ανθρώπους. Εμπνεύστηκα, θαύμασα και πήρα δύναμη από αυτή τη συνύπαρξη που δεν στάθηκε στα διαφορετικά “πιστεύω” αλλά στην παραδοχή ότι όλοι είμαστε όλοι άνθρωποι.
Στο τέλος του βιβλίου, υπάρχουν πρακτικές της χαράς. Ασκήσεις δηλαδή, για να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη. Θα τις δοκιμάσω!
Bookmarks
Το διάβασα μέσα σε: 1 μήνα
Το προτείνω: Σε όλους, ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο που ζούμε σε καραντίνα. Πιστεύω ότι η σοφία αυτών των ανθρώπων, είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε.
Δεν το προτείνω: Αν δε σου αρέσουν τα βιβλία φιλοσοφίας ή είσαι σε φάση που θέλεις ένα μυθιστόρημα να ξεχαστείς.
Highlights: Ένα από τα πιο συγκινητικά σημεία του βιβλίου, είναι εκείνο που ο Δαλάι Λάμα περιγράφει περιληπτικά την πορεία της ζωής του, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι “όσο περισσότερα είναι τα προβλήματα και οι δυσκολίες, τόσο μεγαλύτερη η χαρά τού να πετυχαίνει κανείς”. Φυσικά, πολλά σημεία είναι εξίσου δυνατά. Το μεγαλείο αυτών των δύο ανθρώπων, συγκινεί.
Αρνητικό: Είναι πολύ δύσκολο να βρω κάτι αρνητικό. Σίγουρα το βιβλίο δεν κυλάει σα νεράκι, είναι αργό. Οι παρεμβάσεις του Douglas Abrams αν και κόβουν μερικές φορές τη ροή, είναι βοηθητικές, δίνουν στοιχεία ή παρασκήνια που είναι σημαντικά.
Τσάκισα σελίδες: πολλές. Το βιβλίο είναι γεμάτο ωραίες φράσεις, γεμάτες σοφία. Μερικά παραδείγματα.
Σελ. 145 “Όταν επιλέγει κανείς την ελπίδα, είναι σαν να προχωρά ακλόνητος κόντρα στον δυνατό άνεμο, προτάσσοντας το στήθος, σίγουρος ότι σε λίγο η καταιγίδα θα περάσει”.
Σελ. 108 “Μερικές φορές τα βάζουμε με τον εαυτό μας άδικα, επειδή δεν καταφέραμε να είμαστε τέλειοι από την αρχή. Η παρουσία μας ωστόσο στον κόσμο είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε τι είναι καλό, να αγαπήσουμε περισσότερο και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη συμπόνια”.
Σελ. 89 “Όλοι θέλουμε μια ευτυχισμένη ζωή, όμως η ατομική μας ευτυχία εξαρτάται από τη συλλογική ευτυχία. Γι’ αυτό πρέπει να σκεφτούμε την ανθρωπότητα και να ανακαλύψουμε την ενότητα μέσα στα επτά δισεκατομμύρια όντα”.
Σελ. 278 “Τα ανθρώπινα όντα διαθέτουν σπουδαίο εγκέφαλο, όμως ο εγκέφαλος αυτός υποφέρει όταν σκεφτόμαστε μόνο το εγώ μας. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουμε στο εγώ μας, τόσο μεγαλύτερη οδύνη θα εισπράξουμε. Είναι εκπληκτικό ότι όταν επιδιώκουμε να ανακουφίσουμε τον πόνο των άλλων, μειώνεται και ο δικός μας πόνος. Αυτό είναι το πραγματικό μυστικό της ευτυχίας”.
