My bookmark

Βιβλία. Άνθρωποι. Σκέψεις.

Hannah Kent: “Δε θα είχα γράψει τους Καλούς αν τότε ήμουν μητέρα”

Η Αυστραλή συγγραφέας βρέθηκε στo Public Cafe Συντάγματος και να μερικές σημειώσεις από όσα είπε εκεί.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου. Στις 9 ακριβώς ήμουν στο Public Cafe Συντάγματος, την ώρα που θα άρχιζε η εκδήλωση. Ξέροντας ότι συνήθως ο κόσμος αργεί να μαζευτεί, νόμιζα ότι είχα πάει αρκετά νωρίς για να παρακολουθήσω καθιστή την Αυστραλή συγγραφέα Hannah Kent να μιλάει για τα βιβλία της και όχι μόνο. Έκανα λάθος όμως. Παντού υπήρχε κόσμος, καρέκλα ούτε για δείγμα. Πήγα σε μια διπλανή αίθουσα που είχε σε ζωντανή μετάδοση την εκδήλωση. Εκεί είχα θέση να καθίσω και την άνεση να κρατήσω σημειώσεις.

Περιττό να πω ότι το στυλό μου δε ξεκουράστηκε. Μέσα σε μια ώρα, η Kent μοιράστηκε ωραία πράγματα και δε δίστασε να απαντήσει ακόμα και στις πιο περίεργες ερωτήσεις του κοινού, με γλυκύτητα. Στη συνέχεια θα μοιραστώ μαζί σου αυτά που μου έκαναν περισσότερη αίσθηση.

Έθιμα Ταφής

Νομίζω ότι το συγγραφικό της ντεμπούτο, τα “Έθιμα ταφής” (εκδ. Ίκαρος), κυριάρχησαν στη βραδιά, πράγμα μάλλον αναμενόμενο, μιας και μετράει πολλά βραβεία και πωλήσεις. Ωστόσο, σίγουρα προκάλεσε έκπληξη σε όσους δε γνώριζαν, όσα είπε η Kent για τη συγγραφή του. “Πίστευα ότι οι μόνοι αναγνώστες του θα ήταν ο εξεταστής και η μαμά μου” ανέφερε χαρακτηριστικά εξηγώντας πως γράφτηκε στο πλαίσιο του PhD της στη δημιουργική γραφή.

Για την έρευνα που χρειάστηκε να κάνει, παραδέχτηκε ότι ήταν επίπονη αλλά αναγκαία. “Είναι πολλές οι ώρες που έχω ξοδέψει διαβάζοντας ιστορικά βιβλία. Είναι κουραστική δουλειά αλλά απαραίτητη γιατί καθώς διαβάζεις βρίσκεις κάτι που σου δίνει το κλειδί να προχωρήσεις στη δική σου αφήγηση” σημείωσε, προσθέτοντας ότι της πήρε 3 χρόνια η ολοκλήρωση του βιβλίου “Έθιμα Ταφής”.

Όσον αφορά τη στιγμή που έβαλε την τελευταία τελεία, αυτή έχει επίσης ενδιαφέρον… Η Kent παραδέχτηκε ότι δεν ήταν πλημμυρισμένη από χαρά. Κάθε άλλο. Απλά ένιωσε ότι δε μπορούσε να συνεχίσει, πήγε για ύπνο, είδε τον εαυτό της να πεθαίνει μες το χιόνι, σε ένα τρομακτικό όνειρο, και μετά έγραψε το τέλος.

Μαρία Αγγελίδου, Ηannah Kent, Στέλλα Κάσδαγλη

Οι Καλοί

Ύστερα από εκείνο το τέλος ήρθε η συμμετοχή σε λογοτεχνικό διαγωνισμό, πολλά βραβεία, το συμβόλαιο για μεταφορά στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια την Jennifer Lawerence και φυσικά… “Οι Καλοί” (εκδ. Ίκαρος). Αυτά λίγο πολύ τα ξέραμε. Αυτό που οι περισσότεροι δε γνωρίζαμε φαντάζομαι, είναι ότι το προσχέδιο για τους “Καλούς” γράφτηκε πολύ πολύ γρήγορα. “Σε περίπου 1 μήνα” αποκάλυψε η Kent. Ωστόσο, όπως τόνισε, η διαδικασία δεν ήταν εύκολη… “Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δεν ένιωσα πίεση” παραδέχτηκε, εξηγώντας ότι γνώριζε πως μετά από μια επιτυχία, υπήρχαν προσδοκίες.

Τώρα πια που “Οι Καλοί” έχουν κερδίσει επίσης σημαντική αποδοχή και μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες, εκείνη όπως είπε, ασχολείται μαζί τους διαφορετικά. Αυτή τη περίοδο έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να γράψει το σενάριο για την κινηματογραφική τους εκδοχή. “Πρέπει να σκοτώσω το μυθιστόρημά μου για να γράψω το σενάριο” παραδέχτηκε ενώ πρόσθεσε ότι τώρα που έχει γίνει μητέρα, αποτελεί μια ιδιαίτερη αποστολή το να ασχολείται ξανά με αυτή την ιστορία. Το βιβλίο έχει στο επίκεντρό του ένα παιδί που δε μπορεί να μιλήσει, να περπατήσει… “Αν ήμουν μητέρα τότε, δε θα είχα γράψει τους Καλούς” υπογράμμισε.

Το επόμενο βιβλίο

Όσον αφορά το επόμενο βιβλίο; Μπορεί να μην ειπώθηκε ξεκάθαρα κάτι αλλά νομίζω ότι σε μια απάντηση κρύβεται και το επόμενο βήμα της:

“Με γοητεύει η σιωπή που καλύπτει μια παλιά, θαμμένη ιστορία” ανέφερε προσθέτοντας ότι της αρέσει να ανακαλύπτει χαρακτήρες του παρελθόντος και να τους δίνει φωνή. “Αυτοί οι παλιοί, θαμμένοι χαρακτήρες έχουν κάτι να πουν” σημείωσε και εξήγησε ότι κυριαρχούν γυναίκες στα βιβλία της, ακριβώς γι’ αυτό. “Σε αυτή τη φάση, όσο παραμένω στο ιστορικό μυθιστόρημα, πρέπει να ψάχνω να ακούσω τις φωνές που δεν είναι τόσο δυνατές και αυτές είναι γυναικών”.

H Hannah Kent υπογράφει χαμογελαστή τα βιβλία της

To σίγουρο είναι πως ό,τι κι αν γράψει, θα το διαβάζει στο τέλος δυνατά! “Πριν πάω στον εκδότη μου κάθομαι και διαβάζω το βιβλίο μου δυνατά από την αρχή ως το τέλος για αν ξέρω ότι ο ρυθμός είναι σωστός. Στέκομαι σε κάθε μια σελίδα, σε κάθε μια φράση, για να βεβαιωθώ ότι είναι ακριβώς έτσι όπως το ‘χα σκεφτεί” είπε.

Εμείς, δυνατά ή από μέσα μας, θα συνεχίζουμε να διαβάζουμε τα βιβλία της και να παρακολουθούμε τα βήματά της.

*Φωτογραφίες: Spiros Katopodis/vi3w.com – Εκδόσεις Ίκαρος

Απάντηση

Πλοήγηση