Το βιβλίο στο οποίο έχει βασιστεί η σειρά “Handmaid’s tale” είναι ένα αριστούργημα.
Η σειρά Handmaid’s tale ξεκίνησε να προβάλλεται τον Απρίλιο του 2017 και έκτοτε κερδίζει εντυπώσεις, Χρυσές Σφαίρες, Bραβεία Έμμυ… Έτσι, οι εκδόσεις Ψυχογιός έκριναν ότι είναι καλή χρονική συγκυρία να προχωρήσουν σε εκ νέου έκδοση του βιβλίου που βασίστηκε η εν λόγω σειρά.
Πριν μερικούς μήνες λοιπόν, εμφανίστηκε μπροστά μπροστά στα ράφια των βιβλιοπωλείων αλλά και της βιβλιοθήκης μου Η ιστορία της θεραπαινίδας της Margaret Atwood. Δεν είχα δει ποτέ τη σειρά, δεν μου φαινόταν τίποτα γνώριμο στο εξώφυλλο και δεν είχα ιδέα ότι αυτή η ιστορία ήταν παλιά. Απλά ξεκίνησα την ανάγνωση…
Μετάφραση Αύγουστος Κορτώ και πριν καν φτάσω στα περιεχόμενα, είχα μια ωραία παράγραφο στη διάθεσή μου η οποία με βοηθούσε να καταλάβω γιατί επιλέχτηκε η λέξη “θεραπαινίδα” ως μετάφραση του “handmaid”, ενώ φυσικά με έβαλε και στο νόημα.
Η ίδια η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, αφηγείται την ιστορία. Η Τουφρέντ (όνομα που προέκυψε επειδή είναι του Φρεντ), ντυμένη στα κόκκινα, αιχμάλωτη σε μια ζωή που μόνο προορισμό έχει την αναπαραγωγή με το ζόρι. Κάποτε όλα ήταν “κανονικά”. Τώρα, η καθημερινότητα της είναι γεμάτη ψιθύρους, σκέψεις, τοίχους, βία, εξαναγκασμό.
427 σελίδες για μια δυστοπία· για τη Δημοκρατία της Γαλαάδ που δεν υπήρξε ποτέ. 427 σελίδες που γράφτηκαν πριν 33 περίπου χρόνια αλλά μοιάζουν να μυρίζουν φρέσκο μελάνι. Οι περιγραφές για όλα όσα υπήρχαν “πριν” τη Δημοκρατία της Γαλαάδ, θυμίζουν το σήμερα τόσο πολύ. Περιβάλλον κατεστραμμένο, υπογεννητικότητα, πολιτικά παιχνίδια, διαφθορά. Όλα εδώ, όπως ήταν όλα εκεί και έστρωσαν το έδαφος για το εφιαλτικό σκηνικό που χτίζει η Atwood.
Δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο. Ίσως κουράζει μερικές φορές λόγω περιγραφών, αλλά έχει μια μοναδική κλιμάκωση και όσο περνάει δε σε αφήνει να ξεκολλήσεις. Μέσα από αυτή τη δυσάρεστη ιστορία, εκτιμάς την ελευθερία που καμιά φορά ίσως ξεχνάς ότι έχεις και αφυπνίζεσαι.
Αριστούργημα.
bookmarks
Το διάβασα μέσα σε: 2 εβδομάδες περίπου, σπαστά, όχι εύκολα.
Το προτείνω: Ανεπιφύλακτα σε εσένα που αγαπάς τις περιγραφές, που θες να μάθεις κάποιες καινούργιες λέξεις, που είσαι φεμινίστρια ή που δεν είσαι, που σε προβληματίζει το τώρα και το αύριο.
Δεν το προτείνω: Σε εσένα που δε σου αρέσουν οι διηγήσεις με εκτενείς περιγραφές ή που δε σου αρέσουν βιβλία με ουτοπίες ή δυστοπίες. Βέβαια, η Atwood τονίζει ότι τίποτε στο βιβλίο της δεν το έβγαλε από τη φαντασία της και έχουν όλα γίνει, κάποια στιγμή, κάποτε…
Highlights: Σελ. 303 όπου ο Κυβερνήτης περιγράφει το “πριν” της Γαλαάδ. Ανατριχιαστικό γιατί έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί σε ορισμένα σημεία, με κάποιον που “κυριαρχούσε” σε μια Δημοκρατία – αίσχος.
Αρνητικό: Οι υπερβολικά εκτενείς περιγραφές.
*Αν το βιβλίο σού φαίνεται ενδιαφέρον, μπες στο διαγωνισμό που τρέχει στο Instagram του Mybookmark!